Çəkdiklərimdən...

Ey şəhər müftisi, səndən pərgarıq,
Bunca sərxoşluqla səndən huşyarıq.
Biz şərab içirik, sən xalq qanını,
İnsaf et, hansımız daha qəddarıq?

Ömər Xəyyam

Azadlığım...

Səni sevirəm. Sənə möhtacam. Sənə aşiqəm. Sənsiz həyat çox çətindir. Sən olmasan, məndə yoxam. Bəlkə mövcudam amma mövcud olan mən deyiləm. Mən sənsiz boş, mənasız, ümidsiz, inamsız, işıqsız, istəksiz, iradəsiz, intizarsızam. Kaş ki sən həmişə mənimlə olsaydın. Kaş ki mənimlə yaşasaydın. Mənimlə yatıb, mənimlə oyansaydın. Azadlığım mənim....

Bayramlıq...

Uşaq kimi döyüm qapını..
Əllərimi uzadım sənə..
Səndənn bayramliq istəyim...
Üzünü qoy əlimə..
Noolar məndə bayram edim..
Mən Allahdan üz döndərdim..
Sən Allah ol sənə gəlim
Bu bayram da mənim deyil..
Sən isdə mən dinə gəlim..

 

 

Bu seçkidə kim uduzdu, kim uddu?.....Peşimanı xalq olacaq bilirəm...

Müxalifət iqtidar savaşında, məğlub olan xalq olur.

Nənəmin “Siyasətnəmə” kitabından

Son seçkilər ölkədəki  siyası vəziyyətin, siyasi düşüncənin nə qədər bərbad olduğunu açıq şəkildə gözümüzə soxdu. İctimai Televiziyada gedən debatlar, daha çox insanları əyləndirmək üçün təşkil olunmuş proqramlara bənzəyirdi. İki sözü üzündən oxumağı bacarmayan, verilmiş  4 dəqiqəni öz namizədliyindən daha çox kimlərinsə qarasına danışan namizədləri gördükcə vəziyyətin elə də yaxşı olmayacağı açıq aşkar  görsənirdi. Və gözlənilən də baş verdi. Seçkinin nə qədər “üzqaraldıcı” olduğunu görmək üçün sadəcə 15 saylı dairədə İsa Qənbərin uduzdurulğu namizədə nəzər salma kifayət edər..

Bu seçki iqtidarın “uğuru” ilə yanaşı müxalifətin “uğursuzluğu” ilə də yadda qaldı. Əslində bu uğursuzluq seçkilərə bir müddət qalmışdan müəyyən idi. AXCP Musavatın vahid blokda birləşməsi gecikmiş şoudan başqa bir şey deyildi. Və gecikmiş şounun nə qədər effektivsiz olması seçkilərin nəticəsindən açıq aşkar görsəndi. Bu seçki müxalifətin məğlubiyyəti ilə yadda qaldı və realdır ki məğlublar həmişə bəhanə axtarır. Bu gün müxalifət də bu məğlubiyyət üçün bəhanələr axtarmaqdadır. Özüdə bu bəhanələri axtararkən özlərinin etdikləri səhvlərə gözucu belə baxmaq istəmirlər. Bəlkə də baxırlar sadəcə bunu etiraf eləmək istəmirlər.

Bu seçkilər əslində dahaçox “əxlaqsızlıqla” yadda qaldı . Müxalifət qəzetləri aylarla hansısa məmurun arvadının kiməsə qoşulub qaçmasından yazdı. Nə düşük, əxlaqsız iddiadır deyilmi?. Kim kimlə qoşulub qaçıb bundan kimə nə axı? Lap tutaq ki həmin şəxs “siyası fiqurdu”. Siyasi fiqurdur bu o deməkdirmi  ki rahatlıqla həmin şəxsin ailə həyatı haqqında bu cür fikirlər söyləmək olar? Bunu müxalifət düşərgəsi normal qarşılayırdı və yazmaqda davam edirdi. Buna normal baxmaq da olardı, o vaxta kimi ki   internetdə «Azadlıq» qəzetinin direktoru Azər Əhmədovun “yataq sərgüzəştləri” yayıldı və həmin video Lider tv-nin efirində “əxlaqsızca” günün günorta çağı efirə verildi.  Bu vaxt ingilis bayrağı kimi düşüncələr tam əks tərəfə çevrildi. Kiminsə “intim həyatının” çəkilməsi pislənildi. Həmin şəxsi də “ictimai fiqur” adlandırmaq mümkündür. Sual yaranır nə üçün birinci normal haldır, ikinci isə anormal?

Bunun ardınca  İctimai televiziyanın efirindəki debatların birində Fuad Qəhrəmanlı və Hüseynbala Mirələmov canlı yayımda “təhqir debatına” çıxdılar. Bundan sona müxalifət cəbhəsində Fuad Qəhrəmanlı “qəhrəman” elan olundu. Nə qədər gülünc düşüncədir. Əxlaqsızlıqdan “qəhramanlıq” yaratmaq. Bu debatdan sonra seçicilər seçkidən iyrənməyə başladı. Və seçkilər keçirildi...Xalq küsmüş, xalq inamsız, xalq ümidsiz...

Bu seçki xalqın baykotu ilə yadda qaldı. Seçkidə iştirak edənlər bunu məcburiyyətdən edirdi. Xalq seçkini baykot elədi. Və iqtidar da rahatca istədikləri adamları debutat təyin elədi. Bu seçkidə də iqtidarla müxalifət savaşmaqla məşğul oldu. İqtidar müxalifət savaşında məğlub olan isə Azərbaycan xalqı oldu. Azərbaycan xalqı bu seçkidə də çox şey itirdi.. Son qəmin olsun olsun xalqım...

MÜBARİZ(ə) haqqında.

Bu yazını necə başlayacağımı,  nə cür bitirəcəyimi belə bilmədən yazmağa başladım. Son günlərdə gördüklərim, eşitdiklərim məni bu barədə yazı yazmağa təhrik elədi. Mübariz İbrahimovun göstərdiyi  məlum şücaətindən sonra, bu barədə müxtəlif səpkili informasiyalarla rastlaşmağa başladım. Bu informasiyaların içində məni daha çox təccübləndirən bu şücaətə “dırnaqarası” baxıb, özlərini həddindən artıq “liberal” göstərməyə  çalışan bir qrup gəncin fikirləri oldu. Digər tərəfdən Mübariz İbrahimov və Fərid Əhmədovun cəsədinin Azərbaycana qaytarılması və onların dəfn edilmə günü ilə bağlı olan diskusiyalar, ölkə rəhbərinin bundan siyasi məqsədlər üçün istifadə etməsi ilə bağlı fikirlərə rast gəlmək mümkündür.

Gəlin birincidən başlayaq. Mübariz İbrahimov kimi idi və nə istəyirdi? Mübariz İbrahimov 22 yaşında bir gənc idi. O yaşda idi ki həmin yaşda olan gənclərin bir çoxu “gəncliyin kefini çəkmək”, “qız tutmaq” və.s bu qəbildən sahələrdə qəhramanlıq göstərib, boğazdan yuxarı danışdığı bir vaxtda o düşmənlə “üzbəüz” dayanıb vətənin keşiyini çəkirdi. O vətənin keşiyini çəkirdi ki, 20  faiz torpağı işğal altındadır, o vətənin keşiyini çəkirdi ki onun yüzlərlə qız-gəlini erməni əsirliyindədir. O vətənin keşiyini çəkirdi ki gənclərinin çoxu “filan nazirin oğlu niyə əskər getmədi” deyib hərbi xidmətə getməyi özünə “padlo” bilir. Amma o bunları düşünmürdü. Əgər düşünsəydi hərbi xidmətdən qayıtdıqdan sonra, könüllü ön cəbhəyə gedib gizir kimi xidmət göstərməyə razı olmazdı, əgər düşünsəydi bilə bilə öz həyatını təhükəyə atmağa razı olmazdı. Bəli o bunları düşünmürdü əvəzində xalqını düşünürdü,  qanı yerdə qalmış şəhidləri düşünürdü, Xocalıda rüsvay edilmiş insanlarımızın rahatlıq tapmamış ruhunu düşünürdü. Bu düşüncələri ondana görə-görə ölümə doğru, ölümsüzlüyə doğru addımlamağı tələb edirdi. Mübariz İbrahimov bu yolla getdi və ölümsüzlük zirvəsinə çatdı. Xalq öz qəhramanını unutmadı qəhramanlığı ilə fəxr eləməyə başladı. İnsanlar Mübariz İbrahimovun doğulub boya-başa çatdığı kəndə axın etməyə başladı. Bu vaxt özünü “ateist” adlandıran bir qrup insan yeni bir ocağın yaranmasını öz ağıllarınca “rişğəndə” qoymağa başladılar. Axı niyə? Bu yazının sonunu gətirməyi  bacarmıram sadəcə bir sual məni düşündürür bu yerdə “Niyə axı özümüzün işıq saça bilmədiyimizi bildiyimiz halda, azından düşən işığın qarşısından çəkilmirik?” Niyə?......

Analoqu olmayan kəşf....

Rüşvətə şəkər demədim mən Dədə  Qorqud. "Kitabi Dədəm Qorudov"dan.

 

Ay bala bu rüşvət nə şirin zad imiş
Babalıq

HƏ mənim üzü nöyüt kimi qara olan camaatım.Dünyada iqdisadi böhranın baş alıb getdiyi bir zaman mən “Azərbaycan Monarxiyasının” vətəndaşı olaraq boş dayana bilmirdim.Oturuf gecə gündüz fikirləşirdim ki bəs necə bu edə bilərik ki bizim şanlı “Monarxiyamız” bu böhrannan az yara alsın.HƏ az fikirləşdim çox fikirləşdim axırda bu böhrana “Analoqu olmayan” bir çıxış yolu tapdım.Demək bu krizdən çıxmağın bircə yolu var o da Rüvəti qanuniləşdirməkdir.

Bunun üçün birinci olaraq “Rüşvət”sözünü dəyişmək lazımdır.Çünki mənim “Camaatım” rüşvət deyəndə nəsə çəkinir.Ona görə də rüşvət sözü leksikonumuzdan çıxarılıb yerinə daha münasib bir söz daxil olmalıdır.Məncə rüşvətin yerinə “Şəkər” sözünü əlavə etsək yaxşı olar.Bu söz həm rüşvəti verənə həmdə onu alana uyğun gəlir.Çünki həmişə rüşvət alanın ağzı şirin olu(şəkər kimi) rüşvət verən isə əsəbləşir və “şəkəri qalxır”.
HƏ sonra “Şəkərin” gizlənilməsinin qarşısını almaq üçün hər yerdə “Şəkər assa aparatları” qoyulsun.Kim “Şəkər” verirsə vəzində çek almağı tələb etsin.Dövlət isə “Şəkərə” Əlavə dəyər vergisi tətbiq eləsin.Bütün şəkərin 18 faizi vergi kimi getsin dövlətin büdcəsinə.”Şəkəri”qaldırmaq üçün müxtəlif tədbirlər planı hazırlanıb verilsin hökümətə.Həmin plana daxil olacaq bir necə mətləbi də fikirləşmişəm.Məsələn xalqı şirniləşdirmək üçün müxtəlif tədbirlər görülə bilər.İl ərzində ən çox şəkər verən hər məktəbin hər bir şagirdi pulsuz və imtahansız olaraq isdədiyi Ali məktəbin isdədiyi fakultəsinə daxil olsun.Ən çox şəkər verən hər bir fakultənin bir tələbəsi isə pulsuz və imtahansız olaraq ixdisasına uyğun olan ən yaxşı yerdə işlə təmin olunsun.Bir düşünün də bunnan sonra necə qiyamət düşər eeee Şəkər verməyin üsdündə.Hamı şalışar ki birinci olsun.Sonra il ərzində ən çox Şəkər verənlər ilin axırında “Əməkdar Şəkərverən” ən çox şəkər alanlar isə “Əməkdar Şəkəralan” fəxri adıyla təltif olunsun.
Yeni Milli Məclisin  sesiyasında “Şəkər haqqında Azərbaycan Monarxiyasının” qanunu qəbul edilsin.
Qalan mətləblər həll olunandı.
PS- Bütün hüquqlar qorunur və şəxsən mənə məxsusdur.Çünki bütün bunları özüm fikirləşmişəm.Buna görə də bu il “Ans”in ilin adamı müsaqibəsinə qalib olaraq təkcə özümü görürəm.Bir də bu fikri kəşf etdiyimə görə mənə fəxri ad verilsin və qonoram verilsin.Yoxsa nöyüt töküb özümü yanırajam.....

.

Ümid yolçuları...

Şer şəkildəki oğlana həsr edilib.

Bu gün biraz dəmir yığdın
Dəmiri kim əridir, atam?
Qoşulub səndə dəmirə
Ərisən yeridir, atam..

Utanma gəl sənətinlə
İndi yığır hər kəs, yığır
Bəlkə sən dəmir yığırsan
“O”da ki, düşüb səs yığır

Bəxt da üz döndərib bizdən
Qəm qüssəyə bələnirəm
Bir qıza əl açıb məndə
Ondan sevgi dilənirəm

Bü dünya tülküdür atam
Qurub indi tələsini
Tələsmə ümidə doğru
Tələyə salarlar səni..

Hara gedir bu ümidlər?
Yoxsa yerdən göyə çıxır..
Bu ölkənin yiyəsi yox
Kim bizlərə yiyə çıxır?

Belə qəmli baxmaginən
Çək dünyanın, dərdini çək
Ümidlər sənlədir hələ
Ümidlər sonda öləcək..

Bu dünya zalımdır atam
Ölməz ki, yenə qalacaq
Çəkdiyin araba bir gün
Oğlunla sənə qalacaq...

P.S Şəkili özüm çəkmişəm.

Yüksələn bu bayraq enməz bir daha....

Odlar yurdum doğma anamsan mənim

Sevgilim gül üzlü sonamsan mənim

Doğma yurdum elim obamsan mənim

Vətənə sevgimiz sönməz bir daha

Yüksələn bu  bayraq enməz bir daha

Kim əsirgəryər ki axı  səndən can?

Neçə igid getdi yolunda qurban

Dünya qalıbdı bu igidlərə heyran

Oğullar bu  yoldan dönməz bir daha

Yüksələn bu bayraq enməz bir daha

Alıbdır yağılar yenədə solu sağı

Əsirdə saxlayırlar Qarabağı

Yenədə atəşə tutur  torpağı

Yağıların  atəşi dinməz bir daha

Yüksələn bu bayraq enməz bir daha

Necə biz atəşgaha razı olaq?

Qalxaq ayağa şəhid qazı olaq

Azadlığ üçün qandan yazı olaq

Yoxsa ki üzümüz gülməz bir daha

Yüksələn bu bayraq enməz bir daha

Anarın  çox borcu var vətən sənə

Sənin əsgərinəm mən ölsəm yenə

Çünki sən vermisən su çörək mənə

Ümidlərimiz tükənməz bir daha

Yüksələn bu bayraq enməz bir daha

BAYRAQ GÜNÜNÜZ QUTLU OLSUN!!!!

Xalqın səsi tərəzidir?!...

 

Gözü görən kor, korların ən təhlükəlisidir.

Nənəmin "Həyat Qanunları" kitabından

      Bu şəkilə baxanda nədənsə həmişə gözlərimin önündə bizim cəmiyyət canlanır. Hər gün dəfələrlə "bunu görməmək üçün kor olmaq gərəkdir" deyə haray çəkən insanların fəryadını eşitmək adi həyat səviyyəsi halını alıb. Bəzi insanlar ölkədə olan "analoqu olmayan" inkişafı görməyən insanları, digərləri isə tam bunun əksini görməyən insanları kor olmaqda ittiham edirlər. Əslində isə bu bir qədər fərlidir. İnsanlar həmişə onlara sərf eləməyənləri görsələr belə,  türklər demiş "görməməzlik"dən gəlməyi xoşlayırlar. Bunun əyani sübutu kimi dünən keçirilmiş seçkiləri qeyd edə bilərik. Dünən seçkilərdə olan saxtakarlıqları görüb, görməməzlikdən gələn insanların sayəsində xeyli sayda ölkəmizdəki vəziyyəti görüb "görməməzlikdən" gələn insanları bizə "VƏKİL" təyin etdilər. Atalarımızdan bizə belə bir məsəl biras qalıb: "Xalqın gözü tərəzidir". Bunu seçkilərə tətbiq edsək rahatlıqla "Xalqın səsi tərəzidir"  deyə bilərik.  Buradakı xalqın səsi "8 km Bazarında" əvvəllər  olan tərəzilərin gözündən heç nə ilə fərqlənmir. İstənilən vaxt bu tərəziyə rahatlıqla müdaxilə oluna bilir. Bazardakı tərəziləri elektron tərəzi ilə əvəz edərək problemi rahatlıqla aradan qaldırmaq mümkün oldu. Görəsən bəs "xalqın səsi"nə müdaxilə edilməsinin qarşısını almaq üçün nə etmək gərəkdir?..  "Gözü görən" korların gözündən iraq...

Başladıq

 Azəriblogda yaranmış problemlərdən sonra artıq yeni blog açmağ qərarına gəldim. Bu gündən etibarən zaman-zaman bu blogda yazılar yazmağa çalışacam.